Motor Lublin i Śląsk Wrocław to przyjaciele ja jako kibic slask lubie tą piosenke ale i lubie motor lublin 1raz byłem na meczu przyjazni ale emocje no ale curz moge ja powiedziec
                                                 MOTOR I ŚLĄSK

A oto piosenka jedna z moichulubionych NASZE SERCA BIJĄ ZA ŚLĄSK
a tak po zatym wchodzcie na mnie
NAJBLIRZSZE MECZE
lech poznan vs WKS ŚLĄSK WROCŁAW 16.02.2014 o 18.00
WKS ŚLĄSK WROCŁAW vs ruch chorzów 23.02.2014 o 18.00
zapraszm was na wzsystkie mecze

A oto rzucanie rac kibiców WKS ŚLĄSK WROCŁAW na meczu z legiom warszawom to jeszcze pokazuje nam  jak kibice śląska wroclaw zachowują się na wyjeździe w warszawie a tak o demnie

Gdzie toje berło
Gdzie twa korona
Gdzie twe mistrzostwo
legio k.... p.........                                                      

Ja akurat bylem na tym meczu

Anty zaglembie

Śląsk i Lechia to przyjaciele

   








Kibice Śląska nazywają siebie „szlachtą”. Są jednymi z prekursorów ruchu kibicowskiego w Polsce.
W latach 80 wielu kibiców klubu działało w „Solidarności” i Solidarności Walczącej. ^{[potrzebne źródło]}
W październiku 2010 kibice Śląska zarejestrowali Komitet wyborczy wyborców Śląsk Wrocław i wystartowali w listopadowych wyborach samorządowych.
Wrocławianie przyjaźnią się z kibicami:

• Lechii Gdańsk – od 1976 r.
• Motoru Lublin – od 1989 r.
• Wisły Kraków – pierwsza zgoda od 1973 r. do 1988 r., druga zgoda od 1994 r.
• SFC Opava – od 1998 r. (pierwszy kontakt 11.11.1997)
• Miedzi Legnica – pierwsza zgoda od 1988 r. do 1995 r., druga zgoda od 2001 r.

Śląsk Wrocław powstał w 1947roku.
Wojskowy
Klub
Ssportowy                           

                                                          NA POCZĄTKU
 W 1946 roku z Przemyśla do Wrocławia zostaje przeniesiona Oficerska Szkoła Saperów. Przy niej, 18 marca 1946 roku^[2] na zebraniu założycielskim zostaje powołany do życia Klub Sportowy Pionier. Zostają założone sekcje piłki nożnej, hokeja, boksu i wioślarstwa. Pionier Wrocław występy rozpoczął od B-klasy dolnośląskiej. Sezon 1946/47 zakończył na pierwszym miejscu i awansował do A-klasy. W 1947 roku z Krakowa do Wrocławia przeniosła się Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1. (szkoła ta powstała w czerwcu 1943 roku w Riazaniu w ZSRR jako Dywizyjna Szkoła Podchorążych, a w roku 1945 została przeniesiona do Krakowa). Przy szkole powstał Klub Sportowy Podchorążak. Data powstania klubu nie jest znana, na pewno funkcjonował on już w Krakowie. W roku 1947 Pionier i Podchorążak połączyły się (dokładna data tego połączenia nie jest znana). Dlatego też rok 1947 został oficjalnie uznany za datę powstania obecnego WKS Śląsk Wrocław, jednak biorąc pod uwagę iż po połączeniu klub występował w A-klasie dolnośląskiej, do której wywalczył awans sezon wcześniej jako Pionier Wrocław to za datę powstania klubu należałoby uznać 18 marca 1946 roku^[3].



  Od począdku do końca
                                                             W latach1965-1973
Wrocław, jako jedno z największych miast w Polsce długo musiało czekać na drużynę w najwyższej klasie rozgrywkowej, bo aż dwie dekady. Historyczny, pierwszy mecz z Szombierkami Bytom zakończył się porażką 0:3. Pierwszą bramkę w ekstraklasie zdobył Joachim Stachuła, w meczu z Gwardią Warszawa, pierwszym zwycięskim w ekstraklasie (2:1). Pierwsze lata gry wśród najlepszych Wrocławianie kończyli w środku tabeli, lub trochę niżej. W 1969 roku nastąpił pierwszy spadek do 2 ligi. Celem był powrót do 1 ligi. WKS (poza rokiem 1971, gdy niespodziewanie trafiła się groźba spadku do 3 ligi) plasował się w czołówce 2 ligi, w 1973 roku powracając na 20 lat do ekstraklasy.
                                                      W latach1974-1982
 Druga połowa lat siedemdziesiątych i początek lat osiemdziesiątych uznawane są do dziś za najlepszy okres w historii klubu. Sukcesy zarówno w lidze, w Pucharze Polski, rekordowa publiczność, dobre drużyny młodzieżowe oraz udane spotkania w europejskich pucharach. Aż pięciokrotnie Śląsk kończył w tym czasie rozgrywki ligowe na podium, w 1977 roku zdobywając pierwszy raz mistrzostwo Polski.
                                                   W latach1983-1992
 Okres ten, jest czasem ostatnich poważniejszych sukcesów klubu, przed długotrwałym kryzysem w jaki niebawem popadł. W sezonie 1982/83 z klubu za granicę odszedł Tadeusz Pawłowski. W lidze klub radził sobie dość przeciętnie – dopiero 6 pozycja na koniec sezonu. Lepiej Śląsk sobie radził w Europie. Dwumecz z Dynamem Moskwa wygrał w dramatycznych okolicznościach. W następnej rundzie jednak wrocławianie dwukrotnie przegrali z Servette Genewa i odpadli z Pucharu UEFA. Kolejny sezon również był dość przeciętny, Wojskowi zajęli 8 pozycję. W sezonie 1985 klub omal nie spadł do 2 ligi. Sezon skończył na ostatniej bezpiecznej pozycji w tabeli, wyprzedzając Radomiaka jedynie lepszym bilansem bramkowym. Po słabszym roku klub powrócił do środka tabeli, plasując się na 7 miejscu. W sezonie 1986/1987 z dobrej strony na MŚ 1986 w Meksyku zaprezentował się Ryszard Tarasiewicz, co przełożyło się również na postawę w lidze. Miejsce tuż za podium w lidze oraz drugi w historii Puchar Polski, po zwycięstwie z GKS-em Katowice. Sezon 1987/88 zaczął się od Superpucharu Polski w Białymstoku, gdzie WKS pokonał Mistrza Górnik Zabrze 2:0. W Pucharze Zdobywców Pucharów Śląsk trafił na słynny Real Sociedad. W Hiszpanii skończyło się bezbramkowym remisem, we Wrocławiu przy 40 tys. widzów klub odpadł z pucharów po porażce 0:2. Śląsk sezon skończył na 6 miejscu. Lata 89-92 kończyły się w środku tabeli, za granicę wyjechał Ryszard Tarasiewicz, klub grał coraz słabiej.


                                           W latach1993-2000
Po przemianach ustrojowych w 1989 roku sytuacja klubu pogorszyła się. Klub był sporym obciążeniem dla resortu wojskowego. Sezon 1992-93 klub skończył na 16 miejscu ponosząc aż 20 porażek w sezonie. Całkiem dobrze radził sobie jednak w Pucharze Polski dochodząc do półfinału, przegrywając dopiero z Ruchem Chorzów.
Po spadku do drugiej ligi Śląsk zajął tam 5 miejsce, podczas gdy premiowane awansem były 2 pierwsze lokaty.
W sezonie 1994/95 przyszedł awans. Śląsk wygrał grupę zachodnią wyprzedzając m.in. Wisłę Kraków i Amicę Wronki. Po drodze do 1 ligi Śląsk gromił 6:0 Arkę, Ślęzę, Pogoń Oleśnica czy Lechię 5:0.
 
                                               W latach2001-2007
W sezonie 2001/2002 Śląsk występował w I lidze (Ekstraklasie), gdzie w jednej z dwóch 8-zespołowych grup zajął 5 miejsce. W grupie spadkowej Wrocławianie zajęli dopiero przedostatnie, siódme miejsce i zostali relegowani do II ligi.
W sezonie 2002/2003 klub z Wrocławia miał walczyć o powrót do I ligi. Zapowiadał to pierwszy mecz w którym rozgromiony 4:0 został Ruch Radzionków również przymierzany do awansu. Zespół jednak zawodził, zwłaszcza na wyjazdach prezentując marną grę (1 zwycięstwo) i zajął 15, spadkowe miejsce w II lidze i spadł po 47 latach do III ligi. Trenerem był wówczas Marian Putyra,
W sezonie 2003/2004 WKS zajął drugie miejsce, za Zagłębiem Sosnowiec. Mecz w Sosnowcu między dwoma ważnymi dla polskiej piłki ośrodkami zgromadził na trybunach ponad 10 tys. kibiców, co było wynikiem rzadko spotykanym wówczas nawet w ekstraklasie. Śląsk wystąpił w barażach o awans do II ligi. Zremisował u siebie 0:0 z Arką Gdynia i przegrał na wyjeździe 2:1. Jak się później okazało wynik ustalony był już przed dwumeczem – (Afera korupcyjna w polskiej piłce nożnej). Klub wobec rosnących długów i słabych wyników stanął na krawędzi upadku.
W sezonie 2004/2005 zespół nękany długami postanowił spróbować raz jeszcze awansować do 2 ligi. Kluczowa być może dla losów klubu była porażka 1:2 z TOR-em Dobrzeń Wielki we Wrocławiu. Po tym spotkaniu zespół został objęty przez Ryszarda Tarasiewicza. Klub zaliczył niebawem serię 9 zwycięstw z rzędu i zajął pierwsze miejsce w III lidze awansując na zaplecze Ekstraklasy.
W sezonie 2005/2006 Śląsk radził sobie dobrze, i zajął 4. miejsce w II lidze. Wygrał m.in. dwukrotnie z Widzewem Łódź. O 3 miejscu dającym grę w barażu o ekstraklasę przy równej ilości punktów zadecydowały dopiero bramki zdobyte na wyjeździe przez Jagiellonię Białystok w bezpośrednich meczach (0:2, 4:2).
w sezonie 2006/2007 Śląsk widziany był w gronie faworytów, jednak na skutek konfliktu z właścicielem, zespół opuścił trener Ryszard Tarasiewicz. Drużynę objął Luboš Kubík. Wojskowi radzili sobie jednak słabo, zwłaszcza w rundzie jesiennej balansując na krawędzi spadku do 3 ligi. Na wiosnę klub wsparty kilkoma nowymi graczami miał włączyć się do walki o awans u steru z nowym trenerem Janem Żurkiem. WKS zajął 9 miejsce w II lidze.

                                                       W latach2007-2013
18 kwietnia 2007 r. w Cardiff została podjęta decyzja, że organizatorem Euro 2012 będzie Polska i Ukraina. Wrocław został zaproponowany jako jedno z miast do organizacji turnieju. Prezydent Wrocławia, Rafał Dutkiewicz, po dwukrotnym fiasku starań o Expo dostrzegł szansę na zrealizowanie ambicji miasta jako organizatora dużej międzynarodowej imprezy.
Rozpoczęła się „Operacja Euro 2012”. Doświadczenia poprzednich organizatorów dużych imprez piłkarskich wskazywały, że zbudowanie odpowiedniej infrastruktury z przeznaczeniem wyłączenie na same Mistrzostwa Europy jest pozbawione sensu ekonomicznego. Dlatego prócz planów inwestycyjnych związanych bezpośrednio z przygotowaniem miasta do organizacji Euro, rozpoczęto też prace mające na celu zagospodarowanie planowanego Stadionu Miejskiego oraz okolic także po imprezie.
W tym celu miasto zaplanowało wykupienie akcji Śląska Wrocław od prywatnych właścicieli, dofinansowanie spółki, uczynienie jej „gospodarzem” budowanego stadionu oraz w dalszej perspektywie znalezienie prywatnego współwłaściciela i inwestora.
Śląsk Wrocław został skomunalizowany przez miasto. Zaczęto także szukać klubowi sponsorów, głównie wśród instytucji państwowych. Sponsorem głównym został koncern EnergiaPro, państwowy monopolista na rynku energetycznym. Sponsorem tytularnym został Wrocław 2012, spółka celowa, powołana 3 grudnia 2007 przez Miasto Wrocław do realizacji budowy Stadionu Miejskiego. Pracownicy Śląska zostali de facto pracownikami miasta, a zakupy klubu zaczęły podlegać wymaganiom ustawy o zamówieniach publicznych.

(źrudło Wikipedia)


 A to kibice Śląska KUTASY