Śląsk Wrocław powstał w 1947roku.
Wojskowy
Klub
Ssportowy
NA POCZĄTKU
W
1946 roku z
Przemyśla do Wrocławia zostaje przeniesiona
Oficerska Szkoła Saperów. Przy niej,
18 marca 1946 roku
[2] na zebraniu założycielskim zostaje powołany do życia Klub Sportowy Pionier. Zostają założone sekcje piłki nożnej,
hokeja,
boksu i
wioślarstwa. Pionier Wrocław występy rozpoczął od
B-klasy dolnośląskiej. Sezon 1946/47 zakończył na pierwszym miejscu i awansował do
A-klasy. W
1947 roku z
Krakowa do Wrocławia przeniosła się Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1. (szkoła ta powstała w czerwcu
1943 roku w
Riazaniu w
ZSRR jako Dywizyjna Szkoła Podchorążych, a w roku
1945
została przeniesiona do Krakowa). Przy szkole powstał Klub Sportowy
Podchorążak. Data powstania klubu nie jest znana, na pewno funkcjonował
on już w Krakowie. W roku 1947 Pionier i Podchorążak połączyły się
(dokładna data tego połączenia nie jest znana). Dlatego też rok 1947
został oficjalnie uznany za datę powstania obecnego WKS Śląsk Wrocław,
jednak biorąc pod uwagę iż po połączeniu klub występował w A-klasie
dolnośląskiej, do której wywalczył awans sezon wcześniej jako Pionier
Wrocław to za datę powstania klubu należałoby uznać
18 marca 1946 roku
[3].
Od począdku do końca
W latach1965-1973
Wrocław, jako jedno z największych miast w Polsce długo musiało czekać
na drużynę w najwyższej klasie rozgrywkowej, bo aż dwie dekady.
Historyczny, pierwszy mecz z Szombierkami Bytom zakończył się porażką
0:3. Pierwszą bramkę w ekstraklasie zdobył Joachim Stachuła, w meczu z
Gwardią Warszawa, pierwszym zwycięskim w ekstraklasie (2:1). Pierwsze
lata gry wśród najlepszych Wrocławianie kończyli w środku tabeli, lub
trochę niżej. W 1969 roku nastąpił pierwszy spadek do 2 ligi. Celem był
powrót do 1 ligi. WKS (poza rokiem 1971, gdy niespodziewanie trafiła się
groźba spadku do 3 ligi) plasował się w czołówce 2 ligi, w 1973 roku
powracając na 20 lat do ekstraklasy.
W latach1974-1982
Druga połowa lat siedemdziesiątych i początek lat osiemdziesiątych
uznawane są do dziś za najlepszy okres w historii klubu. Sukcesy zarówno
w lidze, w Pucharze Polski, rekordowa publiczność, dobre drużyny
młodzieżowe oraz udane spotkania w europejskich pucharach. Aż
pięciokrotnie Śląsk kończył w tym czasie rozgrywki ligowe na podium, w
1977 roku zdobywając pierwszy raz mistrzostwo Polski.
W latach1983-1992
Okres ten, jest czasem ostatnich poważniejszych sukcesów klubu, przed
długotrwałym kryzysem w jaki niebawem popadł. W sezonie 1982/83 z klubu
za granicę odszedł
Tadeusz Pawłowski.
W lidze klub radził sobie dość przeciętnie – dopiero 6 pozycja na
koniec sezonu. Lepiej Śląsk sobie radził w Europie. Dwumecz z Dynamem
Moskwa wygrał w dramatycznych okolicznościach. W następnej rundzie
jednak wrocławianie dwukrotnie przegrali z Servette Genewa i odpadli z
Pucharu UEFA. Kolejny sezon również był dość przeciętny, Wojskowi zajęli
8 pozycję. W sezonie 1985 klub omal nie spadł do 2 ligi. Sezon skończył
na ostatniej bezpiecznej pozycji w tabeli, wyprzedzając Radomiaka
jedynie lepszym bilansem bramkowym. Po słabszym roku klub powrócił do
środka tabeli, plasując się na 7 miejscu. W sezonie 1986/1987 z dobrej
strony na MŚ 1986 w Meksyku zaprezentował się Ryszard Tarasiewicz, co
przełożyło się również na postawę w lidze. Miejsce tuż za podium w lidze
oraz drugi w historii Puchar Polski, po zwycięstwie z GKS-em Katowice.
Sezon 1987/88 zaczął się od Superpucharu Polski w Białymstoku, gdzie WKS
pokonał Mistrza Górnik Zabrze 2:0. W Pucharze Zdobywców Pucharów Śląsk
trafił na słynny Real Sociedad. W Hiszpanii skończyło się bezbramkowym
remisem, we Wrocławiu przy 40 tys. widzów klub odpadł z pucharów po
porażce 0:2. Śląsk sezon skończył na 6 miejscu. Lata 89-92 kończyły się w
środku tabeli, za granicę wyjechał Ryszard Tarasiewicz, klub grał coraz
słabiej.
W latach1993-2000
Po przemianach ustrojowych w 1989 roku sytuacja klubu pogorszyła się.
Klub był sporym obciążeniem dla resortu wojskowego. Sezon 1992-93 klub
skończył na 16 miejscu ponosząc aż 20 porażek w sezonie. Całkiem dobrze
radził sobie jednak w Pucharze Polski dochodząc do półfinału,
przegrywając dopiero z Ruchem Chorzów.
Po spadku do drugiej ligi Śląsk zajął tam 5 miejsce, podczas gdy premiowane awansem były 2 pierwsze lokaty.
W sezonie 1994/95 przyszedł awans. Śląsk wygrał grupę zachodnią wyprzedzając m.in. Wisłę Kraków i
Amicę Wronki. Po drodze do 1 ligi Śląsk gromił 6:0
Arkę, Ślęzę,
Pogoń Oleśnica czy Lechię 5:0.
W latach2001-2007
W sezonie 2001/2002 Śląsk występował w
I lidze (Ekstraklasie),
gdzie w jednej z dwóch 8-zespołowych grup zajął 5 miejsce. W grupie
spadkowej Wrocławianie zajęli dopiero przedostatnie, siódme miejsce i
zostali relegowani do
II ligi.
W sezonie 2002/2003 klub z Wrocławia miał walczyć o powrót do I ligi.
Zapowiadał to pierwszy mecz w którym rozgromiony 4:0 został Ruch
Radzionków również przymierzany do awansu. Zespół jednak zawodził,
zwłaszcza na wyjazdach prezentując marną grę (1 zwycięstwo) i zajął 15,
spadkowe miejsce w II lidze i spadł po 47 latach do
III ligi. Trenerem był wówczas Marian Putyra,
W sezonie 2003/2004 WKS zajął drugie miejsce, za
Zagłębiem Sosnowiec.
Mecz w Sosnowcu między dwoma ważnymi dla polskiej piłki ośrodkami
zgromadził na trybunach ponad 10 tys. kibiców, co było wynikiem rzadko
spotykanym wówczas nawet w ekstraklasie. Śląsk wystąpił w barażach o
awans do II ligi. Zremisował u siebie 0:0 z
Arką Gdynia i przegrał na wyjeździe 2:1. Jak się później okazało wynik ustalony był już przed dwumeczem – (
Afera korupcyjna w polskiej piłce nożnej). Klub wobec rosnących długów i słabych wyników stanął na krawędzi upadku.
W sezonie 2004/2005 zespół nękany długami postanowił spróbować raz
jeszcze awansować do 2 ligi. Kluczowa być może dla losów klubu była
porażka 1:2 z
TOR-em Dobrzeń Wielki we Wrocławiu. Po tym spotkaniu zespół został objęty przez
Ryszarda Tarasiewicza. Klub zaliczył niebawem serię 9 zwycięstw z rzędu i zajął pierwsze miejsce w III lidze awansując na zaplecze Ekstraklasy.
W sezonie 2005/2006 Śląsk radził sobie dobrze, i zajął 4. miejsce w
II lidze.
Wygrał m.in. dwukrotnie z Widzewem Łódź. O 3 miejscu dającym grę w
barażu o ekstraklasę przy równej ilości punktów zadecydowały dopiero
bramki zdobyte na wyjeździe przez Jagiellonię Białystok w bezpośrednich
meczach (0:2, 4:2).
w sezonie 2006/2007 Śląsk widziany był w gronie faworytów, jednak na
skutek konfliktu z właścicielem, zespół opuścił trener Ryszard
Tarasiewicz. Drużynę objął
Luboš Kubík.
Wojskowi
radzili sobie jednak słabo, zwłaszcza w rundzie jesiennej balansując na
krawędzi spadku do 3 ligi. Na wiosnę klub wsparty kilkoma nowymi
graczami miał włączyć się do walki o awans u steru z nowym trenerem
Janem Żurkiem. WKS zajął 9 miejsce w II lidze.
W latach2007-2013
18 kwietnia 2007 r. w
Cardiff została podjęta decyzja, że organizatorem
Euro 2012 będzie
Polska i
Ukraina.
Wrocław został zaproponowany jako jedno z miast do organizacji turnieju. Prezydent Wrocławia,
Rafał Dutkiewicz, po dwukrotnym fiasku starań o
Expo dostrzegł szansę na zrealizowanie ambicji miasta jako organizatora dużej międzynarodowej imprezy.
Rozpoczęła się „Operacja Euro 2012”. Doświadczenia poprzednich
organizatorów dużych imprez piłkarskich wskazywały, że zbudowanie
odpowiedniej infrastruktury z przeznaczeniem wyłączenie na same
Mistrzostwa Europy jest pozbawione sensu ekonomicznego. Dlatego prócz
planów inwestycyjnych związanych bezpośrednio z przygotowaniem miasta do
organizacji Euro, rozpoczęto też prace mające na celu zagospodarowanie
planowanego
Stadionu Miejskiego oraz okolic także po imprezie.
W tym celu miasto zaplanowało wykupienie akcji Śląska Wrocław od
prywatnych właścicieli, dofinansowanie spółki, uczynienie jej
„gospodarzem” budowanego stadionu oraz w dalszej perspektywie
znalezienie prywatnego współwłaściciela i inwestora.
Śląsk Wrocław został
skomunalizowany przez miasto. Zaczęto także szukać klubowi sponsorów, głównie wśród instytucji państwowych. Sponsorem głównym został koncern
EnergiaPro, państwowy monopolista na rynku energetycznym. Sponsorem tytularnym został
Wrocław 2012, spółka celowa, powołana 3 grudnia
2007 przez Miasto Wrocław do realizacji budowy
Stadionu Miejskiego.
Pracownicy Śląska zostali de facto pracownikami miasta, a zakupy klubu
zaczęły podlegać wymaganiom ustawy o zamówieniach publicznych.
(źrudło Wikipedia)
A to kibice Śląska KUTASY
